Uroczystość Wszystkich Świętych.

1 listopada to szczególny dzień w kalendarzu liturgicznym. To czas, kiedy wspominamy i czcimy wszystkich świętych, znanych i nieznanych, którzy osiągnęli pełnię życia w Bożym Królestwie. Uroczystość Wszystkich Świętych to nie tylko okazja do wspomnienia wielkich świętych i męczenników, ale także czas refleksji nad nauką Jezusa zawartą w Jego Kazaniu na górze. Te słowa, zawarte w Ewangelii św. Mateusza stanowią drogowskaz dla chrześcijan na drodze do doskonałości i zbawienia. Oto one:

  • „Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy Królestwo Niebieskie.
  • Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni zostaną pocieszeni.
  • Błogosławieni cisi, albowiem oni posiądą ziemię.
  • Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni zostaną nasyceni.
  • Błogosławieni miłosierni, albowiem oni dostąpią miłosierdzia.
  • Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
  • Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
  • Błogosławieni, którzy cierpią prześladowania dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy Królestwo Niebieskie.”

Wspominając Wszystkich Świętych, nie możemy zapomnieć o „świętych z sąsiedztwa” – jak lubi ich nazywać papież Franciszek. To określenie, które odnosi się do tych członków Ludu Bożego, którzy nie zostali kanonizowani przez Kościół, ale żyli pełnią chrześcijańskiego życia. To mogą być nasi bliscy, przyjaciele, czy nawet nieznani ludzie, którzy oddawali się służbie innym i żyli zgodnie z nauką Jezusa. Dzisiejsza uroczystość daje nam okazję do przypomnienia sobie o nich i podziękowania za ich życie. To także zachęta do kontynuowania ich dzieła, abyśmy i my mogli stać się świętymi w naszym własnym sąsiedztwie i tym bezpośrednim z za płotu i tym w krajach misyjnych.