Gościem marcowego spotkania misyjnego w Krośnie był ojciec Mariusz Bartuzi, misjonarz w Malawi, Mali i Algierii należący do Zgromadzenia Misjonarzy Afryki. Ojciec Mariusz przybliżył nam życie małej trzódki Chrystusa wśród wyznawców Islamu i pokazał jak wyglądają relacje między chrześcijanami a muzułmanami w tym kraju.
Ojciec Mariusz, działając w młodości w harcerstwie, bardzo interesował się światem. Dziś uważa, że właśnie przez te zainteresowania Pan Bóg pociągnął go w kierunku pracy misyjnej.
Piesza pielgrzymka
Jak każdy nastolatek lubił spędzać czas na zabawie i w gronie najbliższych przyjaciół. Lubił bardzo wyjazdy na obozy wędrowne i europejskie spotkania młodzieży. Powołanie misyjne odkrył podczas pieszej pielgrzymki z Podhala na Jasną Górę, która poświęcona była modlitwie o powołania. Były to dla niego dziewięciodniowe rekolekcje, podczas których zrozumiał, że na pewno chce być misjonarzem w odległej Afryce. Przeczytane kilka zdań, w jednym z czasopism katolickich, o charyzmacie ojców białych były odpowiedzią na pragnienie jego młodego, wrażliwego na Boga i drugiego człowieka serca. Po okresie formacji został skierowany do Algierii.
Katolicy w Algierii
Chrześcijaństwo w Algierii posiada bardzo starą i bogatą tradycję obecności na tych terenach. Przybyło tu i przeżyło swój pierwszy rozkwit już w czasach imperium rzymskiego. Wywodziło się stąd wielu świętych i teologów, ważnych dla całego chrześcijańskiego świata, jak święty Augustyn z Hippony czy święte męczennice Perpetua i Felicyta. W dzisiejszych czasach islam jest religią państwową w tym kraju. Wyznawanie chrześcijaństwa jest, co prawda dozwolone przez prawo, ale religia ta nie jest traktowana na równi z islamem. Państwo stara się kontrolować misje i zezwala im tylko na działalność dobroczynną, a próby nawracania są surowo zakazane – od 2006 roku grozi za to kara pozbawienia wolności od 5 lat wzwyż.
Wśród studentów
Rola Kościoła katolickiego w tym muzułmańskim kraju to nie tylko praca pastoralna, ale przede wszystkim opieka medyczna i edukacja. Ojciec Mariusz opowiedział o różnych sektorach, w których służył, jako kapłan i misjonarz. Były to – oprócz pracy duszpasterskiej wśród algierskich katolików – duszpasterstwo akademickie i praca w bibliotece prowadzonej przez ojców białych. W weekendy zajmował się młodzieżą katolicką, którą w większości stanowili studenci z Afryki przybywający tutaj, aby studiować na uniwersytetach algierskich. Dla obcokrajowców praktykowanie swojej religii jest dozwolone, więc ze studentami z innych krajów Afryki można swobodnie prowadzić pracę duszpasterską, a bogata oferta duszpasterska sprawia, że wielu młodych katolików w tym muzułmańskim kraju może prowadzić życie sakramentalne. Przyjeżdżająca młodzież bardzo łatwo integruje się z rdzennym społeczeństwem, ale bardzo często lokalna policja musi jednak pilnować bezpieczeństwa podczas Mszy Świętej czy innych uroczystości kościelnych.
Misjonarz bibliotekarzem
Na co dzień o. Mariusz odpowiadał za bibliotekę, w której można było wypożyczyć książki i materiały do nauki lub wykonać dowolną pracę. Często organizował też konferencje biblioteczne, na które zapraszani byli autorzy książek oraz uniwersyteccy wykładowcy. Biblioteki prowadzone przez ojców białych są bardzo cenionymi centrami kulturalnymi. W Ghardai ojcowie prowadzą również kursy języków obcych – francuskiego i angielskiego. Praca w bibliotece nie jest celem sama w sobie, ale jest możliwością spotkania się z innymi chrześcijanami i światem islamu. Podczas różnych spotkań i wykładów promowane są wartości humanitarne i ewangeliczne.
Dialog międzyreligijny
Zgromadzenie Misjonarzy Afryki powstało w Algierii i od samego początku angażuje się czynnie w dialog międzyreligijny z islamem. Doświadczenie to sięga blisko 150 lat i współpraca układa się dobrze. Ojciec Mariusz podkreślił, że spotkanie z ludźmi o odmiennej kulturze i tradycji powinno inspirować każdego chrześcijanina do otwarcia i nawiązania dialogu. W warunkach gdzie nie można publicznie wymawiać imienia Chrystusa, jedynym zadaniem misjonarza jest dawanie świadectwa Ewangelii postawą miłości, współpracy i troski o drugiego człowieka.
s. Krystyna Kita SSPC
za: „Echo z Afryki i innych kontynentów” – nr 5/maj 2016
