Wspomnienie 7 marca
Żyły w II w. w starożytnym Thuburbo Minus, ok. 30 km od Kartaginy (Tunezja). Perpetua w tajemnicy przed ojcem, poganinem, przyjęła wiarę chrześcijańską i zaczęła do niej przekonywać swych bliskich. Obie z Felicytą były młodymi mężatkami. Oskarżone o bycie chrześcijankami, zostały pojmane i sprowadzone do Kartaginy. Perpetua miała malutkiego synka, w wieku niemowlęcym, którego przynoszono jej do karmienia. W tym samym czasie, będąca w ósmym miesiącu ciąży Felicyta, powiła dziewczynkę, którą zaadoptował jeden z chrześcijan. Perpetua i Felicyta po krótkim procesie zostały skazane a rozszarpanie przez zwierzęta. Wpuszczone na arenę zwierzęta dotkliwie poraniły kobiety. Gladiatorzy dobili Perpetuę i Felicytę mieczami. Męczeństwo to stało się sławne w całym Kościele i miało miejsce 7 marca 202 lub 203 r. Perpetua i Felicyta są patronkami bezpłodnych kobiet.
