Urodzony w Antwerpii (Belgia) 24 grudnia 1924 roku, dołączył do Białych Ojców w 1943 roku i odbył nowicjat dwa lata później. Złożył przysięgę misyjną, zobowiązującą go do Towarzystwa Misjonarzy Afryki, 21 lipca 1949 roku, a następnie został wyświęcony na kapłana 8 kwietnia następnego roku. Przydzielony do Algierii, spędził początkowo dwa lata w La Manouba, ucząc się języka arabskiego. W 1955 roku został przeniesiony do Tizi-Ouzou, na teren Kabylia, gdzie nauczył się języka berberyjskiego. Stał się tam kierownikiem schroniska młodzieżowego, dyrektorem ośrodka szkolenia zawodowego i członkiem Ludowego Sekretariatu. Powołany z powrotem do Belgii w 1978 roku, założył centrum dokumentacyjne „El Kalima” w Brukseli. Po powrocie do Algierii został proboszczem w Bazylice Matki Bożej Afryki w Algierze w 1987 roku. Utalentowany w nawiązywaniu relacji i zawsze gotów do pomocy, przyjmował wszystkich, którzy, znajdując się w trudnościach, zbliżali się do niego. Nauczał angielskiego, francuskiego, a nawet łaciny, utrzymywał kontakt z wieloma uczniami i byłymi uczniami. 27 grudnia 1994 roku opuścił Algier, aby świętować święto św. Jana w Tizi-Ouzou z przyjacielem Jeanem Chevillardem i kolegami. To tam, kilka minut po przyjeździe do wspólnoty, dał najwyższe świadectwo swojej więzi z tymi, których narodowość przyjął. Został pochowany na cmentarzu w Tizi-Ouzou. Charles był szczególnie kochany przez Kabylów, których język dobrze znał. Uważał za bardzo ważne okazywanie szacunku dla kulturowej tożsamości Kabylii. Stał się „Berberem wśród Berberów”.
https://www.youtube.com/@PereCharlesDeckers-
