Św. Tereska od najmłodszych lat interesowała się misjami. W wieku 14 lat czytała o wyprawach misyjnych i miała wielkie pragnienie wyjazdu, by głosić Jezusa tym, którzy Go nie znają. W pewnym momencie zaniechała jednak tych lektur, stwierdzając: „Nie chcę czytać więcej. Mam już wystarczająco wielkie pragnienie stania się misjonarką: cóż by się stało, gdybym poszerzyła swoje aspiracje jeszcze o ten apostolat? Chcę być karmelitanką”.
Życie św. Tereski przeniknięte było modlitwą za kapłanów i misjonarzy. Przez wiele lat utrzymywała kontakt listowny z dwoma z nich, o których nieustannie pamiętała. Do jednego napisała: „Byłabym naprawdę szczęśliwa, mogąc razem z Tobą pracować dla zbawienia dusz. W tym celu zostałam karmelitanką, a nie mogąc być czynną misjonarką, chciałam stać się misjonarką miłości i pokuty, jak św. Teresa, moja seraficka Matka”.
Myśl o misjach towarzyszyła jej w najbardziej decydujących przeżyciach duchowych. Wyraziła to w swoim manuskrypcie słowami: „Ach mimo mej maleńkości, chciałabym oświecać dusze jak prorocy, doktorzy, odczuwam powołanie apostoła… Chciałabym przebiegać ziemię, głosić Twe imię i umieszczać w ziemi niewiernych Twój chwalebny Krzyż… Chciałbym w tym samym czasie głosić Ewangelię w pięciu częściach świata aż po najbardziej odległe wyspy… Chciałbym być misjonarzem nie tylko przez przeciąg lat, lecz od stworzenia świata, aż do dokonania się wieków”.
Szukając sposobów na zrealizowanie swych pragnień, zrozumiała za św. Pawłem, że powołaniem, które zamyka w sobie wszystkie jej marzenia, jest miłość. W ten sposób znalazła swoje miejsce. Być miłością w sercu Kościoła, jej Matki.
Święta Teresa od Dzieciątka Jezus jawi się jako posłaniec Boga powtarzający słowa Jana Ewangelisty: „Bóg jest Miłością” (1 J 4,8), co stanowi syntezę głoszonej Ewangelii.
W trosce o zbawienie dusz – jako doktor Kościoła – niesie przesłanie o miłości miłosiernej Boga względem wszystkich ludzi. Głosi, że Bóg jest Miłością, że każda osoba ludzka jest przez Boga miłowana do granic miłosierdzia, że każdy człowiek powinien Boga przyjąć, miłować, zaufać Mu i zawierzyć siebie Jego miłosierdziu.
Św. Tereska umarła bardzo młodo, bo już w wieku 24 lat. Cierpiała przez dłuższy czas na gruźlicę, a swoje cierpienie ofiarowywała w intencji kapłanów i misjonarzy. Papież Pius XI w 1927 r. ogłosił ją patronką misji, aby „działalność misyjna Kościoła stawała się coraz bardziej skuteczna”. Św. Teresa przed śmiercią obiecywała wypraszanie wielu łask: „Będę kradła. Dużo rzeczy w Niebie zniknie, bo je wam przyniosę. Będę małą złodziejką, będę brała wszystko, co mi się będzie podobało”.
Młodziutka karmelitanka, całe życie spędziła w klasztorze klauzurowym, a została patronka misji i misjonarzy. Idealny wzór dla nas na początku tego Nadzwyczajnego Miesiąca Misyjnego, któremu sama Tereska patronuje. Każdy ochrzczony jest posłany niezależnie do tego kim jest, gdzie żyje i czym się zajmuje!
Modlitwa Świętej Teresy za Misjonarzy
Proszę Cię, Panie o kapłanów gorliwych
i zapalonych Miłością.
Proszę, byś posłał robotników
ewangelicznych, którzy by serca nieśli
na dłoniach jak zapalone pochodnie.
W tej intencji oddaję Ci wszystko.
Zechciej wziąć życie moje,
moje wysiłki, radości i nadzieje.
Pod Twoje stopy, Boski Misjonarzu,
chcę rzucać kwiaty drobnych ofiar,
a Ty przemieniaj je w łaski
potrzebne dla misjonarzy
na wszystkich kontynentach.
Amen
