W najbliższą niedzielę będziemy obchodzić jedno z najważniejszych świąt w kalendarzu liturgicznym – Zesłanie Ducha Świętego, które jest również nazywane Pięćdziesiątnicą. To wydarzenie miało miejsce pięćdziesiąt dni po Zmartwychwstaniu Jezusa, gdy apostołowie i inni wierni znajdowali się razem w jednym miejscu. Wówczas, w sposób niezwykły, Duch Święty zstąpił na nich, wypełniając ich serca i dusze swoją mocą.
W momencie, gdy apostołowie zaczęli głosić, ludzie z różnych narodów i kultur zrozumieli ich przesłanie. Byli wśród nich Partowie, Medowie, Elamici, mieszkańcy Mezopotamii, Judei, Kapadocji, Pontu, Azji, Frygii, Pamfilii, Egiptu, Libii, Rzymu, Kreteńczycy i Arabowie. Wszyscy oni słyszeli głoszone w ich własnych językach wielkie dzieła Boże. To pokazuje, że Duch Święty jednoczy wszystkich, niezależnie od naszych różnic kulturowych, językowych czy narodowych.
Jedność ukazana w Dziejach Apostolskich miała wymiar apostolski. Rodziła zdumienie, ale pociągała ludzi, którzy byli świadkami tego niesamowitego wydarzenia. Dla nas Misjonarzy Afryki doświadczanie tej jedności, która jest owocem działania Ducha Świętego jest jednym z kluczowych elementów naszego powołania. Kard. Lavigerie w instrukcjach do misjonarzy zalecił nam pielęgnować tą jedność. W każdej z naszych wspólnot ludzie wywodzący się z różnych krajów, kultur, mówiący różnymi językami, należący do różnych pokoleń od ponad stu pięćdziesięciu lat próbują doświadczać mocy tego samego Ducha, którego jako chrześcijanie otrzymaliśmy w dzień Pięćdziesiątnicy.
Duch Święty nie zstąpił tylko na apostołów, ale jest darem dla każdego z nas. To On daje nam odwagę, by świadczyć o Chrystusie, by głosić Ewangelię i wprowadzać w życie naukę Jezusa. Jesteśmy wezwani, aby być narzędziami Bożej miłości w świecie, aby nasze życie było świadectwem Jego obecności i działania. W liście do misjonarzy, dnia 11 listopada 1874 roku Kardynał tak napisał:
Moje ostatnie zalecenie, moi drodzy synowie, najważniejsze z trzech, bez którego wszystkie pozostałe byłyby bezużyteczne, to zalecenie starego apostoła z Efezu: Fillioli diligite invicem (miłujcie się wzajemnie). Pozostańcie zjednoczeni, zjednoczeni sercem, zjednoczeni myślami. Twórzcie prawdziwie jedną rodzinę, utrzymujcie mocno miedzy sobą L’esprit de corps (ducha wspólnoty) – rozumianego w znaczeniu chrześcijańskim i apostolskim. Brońcie się, wspierajcie się, pomagajcie sobie zawsze nawzajem. Niech niezgoda nigdy nie wniknie wśród was; bądźcie nieustannie gotowi do wzajemnej obrony jak byście byli jednym człowiekiem. (…) Jednym słowem, bądźcie nie tylko zjednoczeni, ale jednym. To jedyna łaska, o którą Nasz Pan, prosił swojego Ojca dla swoich apostołów, wiedząc, że ta łaska sprowadzi wszystkie inne, a w konsekwencji nawrócenie świata: Ut unum sint (Aby byli jedno). To także jedyna łaska, o którą proszę dla was, podstawowe prawo, które wam zostawiam, to, które zapewni wam zwycięstwo nad wszystkimi waszymi wrogami, nad wszystkimi przeszkodami, które się przed wami pojawią: Ut unum sint. Pater serva eos in nomine tua quos dedisti mihi (Ojcze, zachowaj ich w imieniu Twoim, które mi dałeś).
List okólny o duchu Zgromadzenia. 11 listopad 1874
Ta jedność nie jest wypracowana ludzkim wysiłkiem. Lavigerie określa ją jako Łaskę, czyli dar. Dlatego trzeba o ten dar zadbać, aktywnie przeciwstawiając się wszystkiemu co tę jedność może zaprzepaścić. Np. Ktoś wracając z kaplicy dojazdowej najchętniej zamknąłby się w pokoju i nie wychodził przez dwa dni, ale wie, że jego współbrat lubi wieczorem pogadać, więc wychodzi. Inny, kiedy wraca do wspólnoty chciałby opowiadać o tym co go spotkało na misji, ale widzi, że jego współbracia są zmęczeni, więc czeka na moment, kiedy będzie mógł się podzielić swoimi radościami. Można zaryzykować stwierdzenie, że empatyczne słuchanie było praktykowane w międzynarodowych wspólnotach Misjonarzy Afryki, zanim stało się popularnym tematem warsztatów i rekolekcji dwudziestego pierwszego wieku. Podobne przykłady można by mnożyć.
Zmieniający się kontekst misji w Afryce, zmienia również sposoby przyjmowania darów Ducha Świętego. Nie mniej jednak daru jedności nie można zaniechać, bo leży on u początku powstania Kościoła, którego pragnął Jezus. Modląc się o jedność, modlił się o taki Kościół, który będzie tej jedności znakiem. Jako misjonarze chcemy zaprosić także Ciebie, do odnowienia i praktykowania łaski jedności w Twoim życiu. Jesteśmy przekonani, że zalecenia Kardynała Lavigerie mogą ubogacać nie tylko życie Misjonarzy Afryki, ale wszystkich, którzy czują się zainspirowani jego wizją oraz jego propozycją akcentowania tych wątków tradycji Kościoła, które prowadzą do realizacji życia w pełni apostolskiego.
